KENDİNİZE İYİ BAKIN
Görüşene kadar değil, her zaman…
http://yolarkadasimsin.com/ana-sayfa/yol-arkadasimsin
Bu hayat bazen o kadar acımasız oluyor
ki, sevdiklerinizi zamansız alıyor mesela, herkese eşit ve iyi davranmaya özen
gösterirken bir başkasının ihanetiyle karşılaşıyorsunuz, ‘’o insanın başına
gelmemeliydi‘’ dediğiniz insanların başına tahmin etmediğiniz hastalıklar
geliyor, aynı kendimizin başına geldiği gibi…
MS’ le tanıştığımda 30 yaşımdaydım,
ömrümün en güzel yılıydı; kariyerimin en güzel yerindeydim, öz güvenimin
ayakları yerdeydi artık, mükemmel arkadaşlarım vardı, mükemmel bir ailem...
Kendimce masal gibi bir hayat…
Ve bir gün, hastanede gözlerimi açtığımda
başımda tabi ki bir prens beklemiyordu. Her şey mükemmelken şimdi neler
oluyordu böyle? Aklım karmakarışık, duygularım umudun çizgisinde, tek bir sözle
elimden kayacak gibi…
Etrafımda onlarca insan dolaşıyordu,
başımda genç bir asistan doktora ‘’Neyim var?’’ diye sorduğumda ‘’Sen ne yaptın
kendine, neden bu kadar çok lezyon var, onu araştırıyoruz…’’ dedi.
Vallahi bir
şey yapmadım ben kendime, hep iyiyi düşünürüm ben, insanları severim, insanlar
da beni, çevremde az insan vardır zaten, hepsini de çok severim, yememe dikkat
ederim, düzenli spor yaparım hem de niye biliyor musunuz sağlıklı bir yaşam
süreyim diye... Yaşlılığımda kimseye muhtaç olmadan yaşayayım diye…
O hastanede MS’ le tanıştım, sadece
başkalarından duyduğumuz kadar
bildiğimiz MS’ le. Odamda bir MS hastası yatıyordu, ilk geldiğim akşam bana
‘’korkarım sen MS’ lisin ‘’ demişti. Ne olduğunu bilmediğim halde çok
korkmuştum, ‘’Allah’ım ne olur MS’ li olmayayım’’ diye sabaha kadar dua
etmiştim. İnsan bilmediği şeyden korkar zaten, o yüzden bilin; internet en
yanlış araştırma tekniğidir, doktorlarımıza, Türkiye MS derneğine kulak vermeyi
tercih edin!
30 yaşındaydım, her şeyi tamamlamaya
başladığımı düşündüğüm hatta şanslı olduğumu hissettiğim bir yaşta. İlk aklıma
gelen soru ‘’Neden ben?’’ . Sahiden de ben olmam için hiçbir sebebim yoktu,
annem babam TEKEL emeklisiydi evimizde kartonlarca sigara olurdu ve ben bir
nefes bile denememiştim, sağlık ve huzur benim için hep ön plandaydı, gerisinin
boş olduğunu o yaşlarımda biliyordum zaten bu yüzden neden ben?
Ömrümde ilk defa yaşayacak günümün
kalmadığına inandım, bana bir mesaj verildiğini, ‘’Bak ne kadar dikkat edersen
et, yaşaman gerekeni zaten yaşayacaksın!’’ dendiğini düşündüm…
Uzun bir süre aklımı bile kullanamayacak
kadar kötü olacağımı, hiçbir ihtiyacımı kendimin karşılayamayacağını düşündüm
özellikle…
‘’Dur
bakalım ya, nereden biliyorsun, git bir öğren!’’ diyerek derneğime geldiğim gün
bütün olumsuz düşüncelerimden kurtuldum, insanlara, özellikle de bana göre yaşı
büyük olan insanlara sarılıyordum: ‘’Teşekkür ederim, hayatım da her şeyin kötü
olmak zorunda olmadığını gösterdiniz bana’’ diyerek ve gerçek de buydu!
Her sene olduğu gibi bu sene de yapılacak senenin son toplantısı 26. kez Hilton'da düzenleniyor. 3 Mayıs saat 09.00'da tüm dostlar yine oradayız.
Hepimizin MS i birbirinden farklı ve
başımıza ne geleceğini bilmiyoruz ancak başımıza ne gelirse gelsin bu hayatı
yaşamaya hem de en güzel şekilde yaşamaya devam etmek istiyoruz.
Hayatta ‘’Neden ben?’’ sorusunun yanıtı
yok, böyle bir soruya da gerek yok, hepimizin bu dünyada hayatı bir tane ve
engel olamadığımız şeyleri de yaşamak zorunda kalıyoruz, o zaman?
Siz kendinize
değer verirseniz değerli bir insan olursunuz, yeni başlayan hayata merhaba
deyin, hayatınıza da giren her şeye hoş geldin deyin; o şeyden çok hoşlanmadıysanız
kulağına sessizce fısıldayın ‘’üzgünüm ama burada çok kalmayacaksın ! ’’
Sen varsan bu hayatın anlamı var, sen
yoksan hiçbir kıymeti yok hiçbir şeyin, o yüzden iyi ki varsın, sakın unutma!
